Bijna een jaar geleden kwamen er veel verhalen over het gebrek aan betaalbare woningen in Nederland tijdens de workshops.

We deden onderzoek en maakten in dit najaar een korte film: Nog geen schuurtje.

Hierin een interview met Ilse Rijnders, fotograaf, moeder van een kindje van drie. Met Ilse ging het prima. Tot de coronacrisis. Toen kon zij de huur van 1800 euro niet meer betalen omdat ze te weinig opdrachten overhield. Ze maakte haar spaargeld op, kreeg schulden. De huisbaas zette haar eruit en ze was dakloos.

Ze woont nu al bijna een jaar -met haar kind- in de daklozenopvang van het Leger des Heils, ze heeft een dak boven haar hoofd, maar het is er smerig, lawaaierig en soms onveilig. En al helemaal geen omgeving voor een meisje van drie.

In de film zetten we haar verhaal tegenover een mooie nieuwe buurt in Oost: het Cruquiuseiland. Het wrange is dat er in die buurt een initiatief ligt van een klein bedrijf (de Openbare Werkplaats) om sociale woningen te bouwen boven op hun bedrijfsruimte. Remco, directeur van de werkplaats, vertelt dat in de film. Maar dit wordt tegengehouden door één ambtenaar.

De minister van woningbouw heeft onlangs haar verhaal verteld in RTL Laat. Onze film laat zien dat heel veel bouwen voor mensen als Ilse weinig oplost. De huren worden er niet lager van en kopen is al helemaal niet mogelijk. Met een modaal inkomen krijg je twee ton hypotheek. Daar koop je in Amsterdam ‘Nog geen schuurtje’ voor.

Regie: Inna van den Hogen

Camera: Jeroen Wisse

Geluid: Daniël Laaper

Montage: Bauke Brouwer